Aan bord 8 speelde Wim eindelijk eens een partij zoals hij wilde: pionoffer voor initiatief tegen de vijandelijke koning, dat ook na dameruil voortduurde en na nog een fout van wit spoedig tot winst leidde: 1-1. Intussen had ik aan bord 1 zelf een Svesjnikov te bestrijden gekregen. In de woorden van de vroegere US-kampioen Paul van der Werve “een klereding”, en zo heb ik er ook altijd over gedacht, maar de tijden zijn veranderd. Met een moderne aanpak wist ik de zwarte koning daar te krijgen waar hij in deze opening zelden terechtkomt: mat. Ter leringhe ende vermaek bijgesloten (ditmaal hopelijk echt). Ook aan de andere borden zag het er kansrijk voor de onzen uit, en ik begon al te dagdromen over een volkomen overwinning. Maar de oorzaken of naweeën van de slechte seizoenstart bleken nog niet geheel overwonnen binnen de gelederen van het Zevende. Eerst verzuimde aan bord 7 Erik zijn na een sterk pionoffer verkregen koningsaanval af te ronden. In het eindspel dat was ontstaan had hij wel enkele pionnen meer, maar de tegenstander had een veropgerukte vrijpion waar wit niet goed bij kon komen, en Erik moest in remise berusten. Inmiddels was de tijdnoodfase aangebroken, maar toch was het halve puntverlies dat Theodoor met zwart aan bord 6 leed nog ernstiger. In een toreneindspel met een pion meer kon hij de tegenstander eenvoudig in zetdwang brengen, waarna hij nog een tweede pion zou winnen en de stelling simpel zou kunnen uitschuiven. In plaats daarvan deed hij een “actieve” zet, die echter gewoon een goede pion ruilde tegen de ten dode opgeschrevene van zijn tegenstander. Wijselijk deed Theodoor daarna geen pogingen meer het toreneindspel met 2 tegen 3 pionnen op één vleugel te winnen, maar accepteerde het tactisch geplaatste remiseaanbod van zijn tegenstander. Alweer een tegenvaller, maar niettemin stonde het intussen 4-2 voor ons, omdat Sander met wit op bord 3 zijn elementaire toreneindspel intussen wèl tot winst wist had weten te voeren. En er zat nog meer aan te komen, want Jurgen had met wit op 5 al de hele partij beter gestaan en was inmiddels in een eindspel twee pionnen voorgekomen, met 20 tegen 2 minuten op de klok. Gedane zaak zou je denken, maar nee, onze man begon te schutteren en tenslotte werd hij zelfs nog in de laatste seconden van zijn tegenstander matgezet. Auw! Gelukkig voor het Zevende had Theo met zwart op bord 4 de hele avond geen krimp gegeven toen hij in moeilijke stelling was geraakt. Toen de laatste seconden begonnen weg te tikken kwam hij in opnieuw een toreneindspel zelfs een pionnetje voor, en kon hij de matchpunten veiligstellen door remise te geven. Het Zevende is nog niet helemaal de Oude, maar de weg terug is ingeslagen!

In de laatste ronde, afgelopen maandag (vorige week maandag 11 april, red.), moest het Zesde een voorsprong verdedigen van een schamel bordpuntje op Tal 1.
De onzen moesten daartoe de strijd aanbinden met een hyper-gemotiveerd en op revanche belust Gambiet, dat voor het eerst sinds de openingsronde van de competitie weer eens in de sterkste opstelling verscheen. Tegelijkertijd mocht Tal aantreden tegen het in degradatienood verkerende De Wachter, dat geen poging leek te willen doen de laatste kans op handhaving te grijpen, maar zich eenvoudigweg verpletterend liet verslaan, kennelijk door misselijke gebruikmaking door Tal van de ongeneeslijk zwakke plek van alle bankiers: hun portemonnee.
Tal mocht liefst 7,5 van de 8 bordpunten mee naar huis nemen, wat betekende dat het eerlijk strijdende Zesde, door het ongunstige onderling resultaat met Tal, met niet minder dan 7-1 van Gambiet zou moeten winnen om de titel nog te bemachtigen. Een dergelijk resultaat kwam helaas nimmer binnen bereik van de onzen, dit ondanks het listig aanbieden van grote hoeveelheden drank aan de tegenstanders, die niet voor niets hun thuisbasis in een café hebben. Maar nee, Gambiet ging doelgericht voor de (voor hun nutteloze) matchpunten, uit wraak voor de vernedering door het Zevende, eerder dit seizoen.
Alles haalde de tegenstander uit de kast: naast biertjes weigeren ook veel koffie drinken en slechts matig blowen. Tegen zoveel professionaliteit kon het radeloze Zesde niet op. Tenslotte werd Caïssa bij een 4-3 achterstand ook nog het laatste matchpunt afhandig gemaakt door de lepe Theo Weijers, die slechts dankzij superieure kennis van het wedstrijdreglement toch nog een speltechnisch onverdiend halfje wist te bemachtigen. Treurnis alom dus!
Slechts een kleine pleister op de wonde was dat de strafexpeditie van Gambiet niet geheel naar wens verliep aan bord 1, zoals hieronder mag blijken, met commentaar van Onze Man.

Het ruim 125 elopunten hoger gerate Tal verspeelde het matchpunt – en naar alle waarschijnlijkheid daarmee het kampioenschap – opmerkelijk genoeg vooral aan de eerste drie borden, waar de onzen liefst 2,5 punt mochten incasseren. Dit terwijl het idee van de teamleider was om met een enigszins aangepaste opstelling de wedstrijd aan de lage borden te gaan winnen.
Analoog aan een vorige rapportage van mijn gewaardeerde collega Tigran S. zal ik chronologisch verslag doen van de spannende gebeurtenissen en ter vermaak bovendien nog een partijtje invoegen.

De wedstrijd in het onherbergzame en dichtbij de nulmeridiaan gelegen speellokaal van Tal begon moeizaam. Met zwart op bord 4 kwam de anders zo degelijke Erik er in een Koningsindiër niet aan te pas. Zijn tegenstander pakte de zwarte breekpion op a5 en hield niet alleen dit kleinood maar ook alle velden in het centrum onder controle, zodat Erik als eerste de strijd moest staken.
Cas op 2 kreeg een Maroczy-opzet tegen zijn Siciliaan voorgeschoteld, in een versie waarbij hij tot zijn tevredenheid de zwartveldige lopers kon ruilen. Er bleef lange tijd niets aan de hand en Cas verzilverde op een gegeven moment een remise-aanbod.
Rob op 5 speelde met wit een opwindende open Siciliaan waarin hij de dame gaf voor drie stukken. Het lukte hem echter niet de belangrijkste velden onder controle te krijgen. Zijn stelling werd uit elkaar gespeeld, de zwarte dame maakte pion buit na pion en Rob moest na lang tegenstribbelen tenslotte capituleren.
De achterstand werd gedeeltelijk goedgemaakt door Sander op 3 met wit. In een Franse afruilvariant kreeg hij een scherpe stelling op het bord met tegenovergesteld gerokeerde koningen. Zwart speelde onder opoffering van materiaal fel op aanval, maar Sander hield het hoofd koel en zijn koning staande en incasseerde tenslotte met een toren meer het punt.
Freek op 6 had met zwart in een Gesloten Siciliaan weinig te klagen. Hetzelfde gold voor Theodoor op 7 met wit in een Grünfeld-Indiër. Tegen de tijdnoodfase kregen de partijen evenwel een ander karakter, hoewel de onzen allebei een kwaliteit buitmaakten. Freek won een gedegen en regelmatige partij; Theodoor kwam door een onachtzaamheid glad verloren te staan maar wist op een of andere wijze het vege lijf alsnog te redden in een puntendeling.
Met een bordpunt achterstand werden aldus de laatste twee partijen uitgevluggerd. Kristýna was op 8 met zwart in een Nimzo-Indiër van meet af aan onder druk gezet. Zij wist de koningsaanval van haar tegenstander echter te overleven door pardoes haar dame (female power!) tussen de aanvallende vijandelijke stukken te plaatsen. De witspeler slaagde er daardoor niet in de beslissende klap uit te delen. Zelf speelde ik uit tactische overwegingen aan bord 1, met optimaal resultaat. Al gebeurden er, nadat ik eerder in de partij mijn tegenstander geheel had weggespeeld, in de uitvluggerfase nog de malste dingen, het deerde niet want het beslissende punt werd toch gescoord. Dat Kristýna daarna alsnog het paardeindspel waarin ze was terechtgekomen niet wist te houden en in de laatste speelseconden door haar tegenstander werd matgezet, deed daarom niet meer terzake: 4-4 en Tal gaat niet langer aan de leiding in de Promotieklasse, terwijl ze na zes speelronden nog een straatlengte op iedereen voorlagen. Het verdriet bij de tegenstander was begrijpelijkerwijs groot, maar de teleurstelling werd sportief gedragen.
De vreugdevolle taak is nu aan het Zesde om maandag 11 april a.s. in de uitwedstrijd tegen het wispelturige en gevaarlijke Laurierboom-Gambiet de kampioenschapspunten te scoren. Het Zevende heeft er het volste vertrouwen in dat zij daarin probleemloos zullen slagen!

De uitslagen van gisteren:

(wordt nog aangevuld)