Bij aankomst op Station Hillegom Centraal bleek op het informatiebord van Hillegom inclusief voorsteden dat de speelzaal in kwadrant F5 lag. Iemand kwam op het geniale idee dat de speler die als eerste een pion op f5 zou zetten het verslag voor onze website moest schrijven. Bij ontstentenis van een pionzet naar f5 werd diegene die het eerst een stuk op f5 plantte aangewezen als onbezoldigd verslaggever. Robert Jan keek bedenkelijk, want hij speelt Hollands en zag de bui al hangen.

Het liep anders. Ik (Olaf) had op bord 2 niets bereikt in het Siciliaans en bood remise aan, welke offerte geaccepteerd werd. Normaal zet men dan na afloop de witte koning op veld e4 en de zwarte op e5 (ten teken van remise), maar abusievelijk zette men de witte koning op f4 en die van mij op f5. Nu heb ik persoonlijk, zoals algemeen bekend, niets tegen sigaren en ook bananen smaken mij uitstekend, maar om nou de sigaar en de pisang te ZIJN… Enfin, ik ging schrijven. En u leest nu dat wonderlijk afgedwongen relaas.

Ik dus remise op bord 2, ongeslagen dit seizoen maar ik ben wel een beetje de remisekoning aan het worden. Nee, dan Angelo! Naast zijn werkzaamheden als CEO van C5 geeft hij immer het goede schaaktechnische voorbeeld. Ook nu weer. Op bord 1 speelde zijn tegenstander 1) e4 c5 2) Pf3 h6?! Angelo was niet onder de indruk, kreeg een enorme ontwikkelingsvoorsprong en won in de aanval. 7 1/2 uit 9 dit seizoen, en een TPR van 2250+. Mijn welverdiende felicitaties.

Kees, wijnkenner en smaakimporteur had een mooie Catalaan ontkurkt. Initieel bouquet en eerste teugen smaakten naar meer maar een verslikking leidde tot een zure afdronk met een weggegeven stuk -en niet in de kraag. Het staat weer gelijk. Hierna wint Martijn een mooie Draak waarin lange tijd niet gerocheerd werd in een eindspel van loperpaar plus vrijpion tegen een eenzame toren. Fraai was ook de zege van Wim: de opening verliep redelijk gelijk maar daarna offerde Wim een toren voor een matdreiging op de h-lijn die alleen gepareerd kon worden door de dame te geven voor Wims overgebleven toren. Daarna won hij het eindspel van dame met pluspionnen tegen twee torens soepeltjes.

Heel jammer was dat invaller Jos zijn mooie spel niet beloond zag. Na een Staunton gambiet offerde hij een stuk voor twee pionnen die de zwarte stelling totaal lam legden. In arren moede gaf zijn tegenstander het stuk terug voor wat activiteit. En toen sloeg de schaakblindheid toe. Jos dacht onterecht dat hij ondekbaar mat ging en gaf zijn dame voor een toren en toen was het over en uit.

Matchwinnaar werd Robert Jan die een lopereindspel van goede tegen slechte loper in winst omzette. Keurig gedaan! Eric zat in Nimzo Indië lang te zwoegen met een handvol pluspionnen maar met een tegenstander die vervelende dreigingen met dame en toren leek te hebben. Uiteindelijk kon dit tegenspel geneutraliseerd worden en won Eric verdiend van zijn tegenstander die zich een kwartier bedacht vooraleer de hand te schudden.

Na afloop ontregelde het spoorwegdrama bij Sloterdijk de terugreis. Een groepje van vijf moest in Haarlem met de bus verder. Maar niet nadat ze in het centrum van Haarlem gezellig hadden getafeld en het versleten zakschaakspelletje weer eens tevoorschijn was getoverd. Het werd voor deze groep een latertje: pas rond half 11 was de laatste moe maar tevreden thuis.

Einduitslag: 5,5-2,2 en Caissa 5 eindigt als derde met 12 matchpunten! Het is nog niet helemaal zeker wie kampioen in onze klasse 3E is geworden, want Promotie heeft ten tweede male een protest ingediend!

Na een uur of 4 spelen begon ik op een overwinning te rekenen. En heel heimelijk ging ik ook al aan het kampioenschap denken. Want Sliedrecht was de koploper in onze klasse en als we die zouden verslaan, namen de kansen op promotie enorm toe. Wie had dat ooit kunnen denken.
Wim was als eerste klaar. Remise. Prima resultaat. Na een wat wiebelige start komt Wim langzaam maar zeker op stoom deze competitie. Olaf speelde een goede partij, maar moest ondanks materiaalvoorsprong in zetherhaling berusten. Olaf is aan een sterk seizoen bezig en ook met deze partij bevestigde hij zijn vorm.

Bij deze stand won ik een enorm scherpe partij. Er was een moment dat ik echt niet wist welke voortzetting het beste was, maar het pakte gelukkig allemaal goed uit. Na 4 uur spelen was het 2-1 voor ons en de vooruitzichten waren ronduit gunstig. Geert vertrouwde me voorafgaand aan de wedstrijd toe dat-ie niet zo’n hoge pet van zijn eigen spel heeft dit seizoen en er niet al teveel van verwachtte die dag. Zoals wel vaker gebeurt dan exact waar je voor vreest: je verliest. Jammer voor Geert. Maar nog geen man overboord. Topscorer Angelo leek met een pion meer erg goed te staan. Net zoals Robert-Jan en Martijn. De partij van Eric kon ik slecht beoordelen.

En toen ging het mis. Robert Jan gaf in tijdnood een toren weg. Jammer van die verder prima gespeelde partij. Hij had het volle punt verdiend. Dat vond ook zijn tegenstander. Martijn had ondertussen een stelling met een dame en een paard tegen twee torens bereikt. Het was een hele moeilijke stelling, maar wij, zijn teamleden, telden het punt toch al wel. Mooi niet. Eén verkeerde zet en achtereenvolgens raakte hij zowel het paard als de dame kwijt. Alleen rasoptimisten als ik zien dan nog een 4-4 in het verschiet liggen. Maar dat was dom. Angelo kon een reuze spannend pionneneindspel niet winnen en Eric verloor. Zo deed het vijfde zichzelf de das om die middag in Sliedrecht. Maar daar is dat hele leuke vijfde team natuurlijk heel goed tegen bestand. Wij vieren onze overwinningen in opperste bescheidenheid en dragen onze verliezen manmoedig.

Kees Sterrenburg

De wedstrijd begon met 5 tot 15 minuten voorsprong op onze klokken omdat iedereen van Charlois Europoort 3 te laat binnen kwam. Dit team was sowieso een zootje ongeregeld, maar daarover later meer. Na een uur spelen kon ik opgetogen vaststellen dat we op sommige borden beter stonden en op de andere gelijk, maar nergens slechter.
Na de tijdcontrole was van dit voordeel geen rookpluimpje meer te bespeuren. Okay, Martijn had keurig gespeeld en straight gewonnen, maar Geert blunderde en Eric gokte en verloor. Hij is overigens de enige die wat mij betreft een gok mag wagen (omdat dat bij hem vaak goed uitpakt), maar ditmaal dus niet.
Onze invalster Annemarie haalde een keurige remise maar was compleet ontevreden omdat ze de winst had weggegooid. Kijk, zo’n speelsters heb ik graag. Of moet ik zeggen: herken ik me in? Enfin, mijn partij was er een van wisselende kansen en ik mocht mijn handen dichtknijpen met remise. De tussenstand was nu 2-3.

Een uur voor sluitingstijd gaf ik geen rooie cent voor onze kansen en ditmaal lag dat niet aan mijn vermeende, kritische blik. Een rondje langs de velden zou zelfs een blinde hebben overtuigd van de onafwendbaar lijkende nederlaag.
De strijd was in hogere zin beslecht want onze tweede invaller Jos stond weliswaar beter maar Wim op hangen en wurgen en Robert-Jan simpelweg op verlies. Zo ging een uur voorbij waarin Wim moest hopen op een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander en Robert-Jan gedacht moet hebben: ‘Okay, nog één zetje dan. En nog één laatste’. 

Jos had wat risico genomen om ons team nog een kans te laten behouden (tegen beter weten in), maar dat pakte goed uit. Hij maakte het prima af. En de tegenstander van Wim maakte dat kleine foutje waardoor de partij in evenwicht kwam (om niet te zeggen potremise). Maar ja, het maakte weinig uit, want Robert-Jan stond toch minder of niet soms? Ja inderdaad, maar zijn tegenstander begon wat nerveus te worden en zeeën van tijd te gebruiken.

De captain van Charlois zag de bui misschien hangen en stelde ‘out of the blue’ voor om de twee laatste partijen gezamenlijk remise te geven, waardoor 4-4 op het scorebord zou verschijnen. Ik wist niet wat ik hoorde maar knipperde niet met mijn ogen en accepteerde direkt. Maar nu bleek weer eens wat een zootje ongeregeld het team eigenlijk was, want de tegenstander van Robert-Jan weigerde tot driemaal toe het voorstel van zijn captain aan te nemen (qua bordstelling niet geheel onbegrijpelijk). Natuurlijk heeft elke speler het recht op een eigen beslissing. Maar je bent captain of je bent het niet, dus ik had het wel geweten met zo’n gast.
Nou valt er in die zin weinig eer voor mij te behalen want mijn teamgenoten zijn in alle opzichten voorbeeldig. Alle eer gaat ditmaal met name uit naar Wim die remise afdwong en Robert-Jan die erg koelbloedig bleef en zijn tegenstander zo in tijdnood bracht dat deze wel in zetherhaling moest berusten. En zo werd het dus toch nog 4-4: een houdini-act.

Zie verder ook de partij uit de externe: Borst – Coppoolse.

Eric had op bord 1 een erg sterke tegenstander, FM Bannink, en de Slavische partij pakte hij wat slapjes aan. De zwarte manschappen kregen erg veel ruimte op de damevleugel en dat initiatief werd Eric fataal. Heeft u geteld? We staan 4-1 achter en alleen Angelo, Kees en Olaf spelen nog. Dus als die alle drie winnen is een matchpunt gered. Kees speelde formidabel en liet zijn jonge tegenstander, Nederlands kampioen onder 13 jaar heb ik me laten vertellen, alle hoeken van het bord zien. Dat zou 4-2 zijn, Angelo had een plus maar ondergetekende niet. Na een moeizame opening had ik een erg passieve stelling en geen aanknopingspunt om op winst te spelen. Met de stand 4-1 bood mijn tegenstander op de 41e zet tactisch remise aan. Ik wachtte even af wat er zou gaan gebeuren. Kees liet zich geweldig flessen en kwam in een niet meer te winnen toreneindspel terecht, remise dus. Ik vond het erg jammer voor Kees dat zijn goede spel niet met een vol punt beloond werd maar was blij dat ik een (veel) mindere stand niet hoefde door te spelen. Opgelucht gaf ik ook remise en datzelfde resultaat bereikte Angelo, al met al een 5 1/2- 2 1/2 nederlaag.
Het vijfde droomde twee a drie rondes van een verrassing in de vorm van een kampioenschap. Het is een wreed ontwaken, maar laten we ons maar gewoon op lijfsbehoud in de derde klasse richten.